مذاكرات و جنايت

موفق افغان

جناياتى را كه امريكا با اتحاديان خارجى و اجيران داخلى خود در افغانستان در جريان سال هاى اشغال مرتكب شد مثيل ندارد. بارها امريكا علنا مرتكب وحشت بر افراد ملكى، بيچاره و بى دفاع شده است تا به اين ترتيب توانسته باشد بر مجاهدين فشار وارد كند و از شدت و حِدَت مقاومت آنان بكاهد.

اما گمان مى رفت كه بعد از باز شدن دروازه هاى مذاكرات و نويد صلح و آرامش در كشور امريكا و مزدوران آن مرتكب چنين وحشت در حق ملت مسلمان و ستم ديده ما نگردند زيرا مسلماً جهت هاى درگير در جنگ وقتى بر سر ميز مذاكرات گردهم مى آيند تلاش مى مى ورزند از شدت هاى عسكرى و نظامى خود بخاطر اظهار حسن نيت در مذاكرات و گفتگو ها كاهش دهند و بسا اوقات به همين نيت زندانى ها و اسيران يك ديگر را تبادله مى كنند و احيانا يك جانب درگير بدون واكنش مماثل اقدام به چنين عملى جهت سريع ساختن روند مذاكرات و به وجود آوردن فضاى اعتماد اقدام مى كند.

امريكاى اشغالگر بر عكس اينهمه موازين اخلاقى و قانون جنگ و صلح، از يكسو در مقابل مجاهدين زانو زده و خواهان مذاكرات و گفتگو ها هست و از سوى ديگر خود و اجيران تحت حمايهء آن به شكل روز افزون بر قريه جات و خانه هاى مردم يورش وحشيانه برده و از ظلم و ستم بر هيچ نوع بشر اعم از اطفال شيرخور و زنان بزرگ سن اجتناب نمى كند. حملات غير انسانى اخير در ولايات هلمند، پكتيا، خوست، لوگر، كنر و غيره ولايات كشور و هدف قرار دادن مردم ملكى طى آن دلالت واضح بر اين دارد كه اشغالگران در آمادگى مذاكرات مخلص نيستند بلكه هنوز هم در تلاش اند اگر بتوانند جنگ باخته شده را از طريق اعمال زور، ارتكاب وحشت، دهشت، حيوانيت و قتل و قتال به نفع خود برگردانند.

اين استراتيژى و پاليسى وحشت در حالى تكرار مى شود كه قبلا نيز بطور آشكارا آنرا عليه ملت مسلمان ما تجربه كردند مگر در اخير خود مجبور به اعتراف ناكامى آن در مقابل مجاهدينى شدند كه نه تنها اين وحشت نتوانست آنان را از جهاد و مبارزهء شان باز دارد بلكه باعث داغ شدن بيشتر سنگر جهاد گرديد. از سوى ديگر به همان مقدارى كه پيمانهء ظلم و وحشت بر مردم ما افزوده شد حملات مجاهدين نيز گسترده تر و باعث وارد نمودن تلفات و خسارات شديدتر بر دشمن اشغالگر و اجيران داخلى آنان گرديد.