هفتم اکتوبر؛ یک روز سیاه دیگر در تاریخ افغان ها

 ابو صهیب حقانی :
در چنین روزی (۷ اکتوبر ۲۰۰۱ م) قشون صلیبی امریکا بالای افغانستان عزیز لشکر کشی کرد و از زمین و هوا این سرزمین زیبا را آماج حملات کور خود قرار داد به هزارها فرد بیگناه را شهید، هزاران تن را معیوب و مجروح، به صدها نفر را روانهٔ زندان های جهنمی داخلی و خارجی کرد؛ و تا اکنون که از آن روز سیاه و جهنمی ۱۷ سال می گذرد مردم مظلوم افغانستان همچنان رنج می برند.
روزانه تلفات می دهند، اراضی شان ویران، مساجد و مکاتب شان تخریب، محافل خوشی شان بمباران، خانه های گلی شان زیر هدف کور قرار گرفته و در دل آرام شب ها، افغان های مظلوم آرام و قرار نداشته و گاه بیگاه بر خانه های شان امریکایی ها و حلقه به گوش های داخلی یورش می برند، وحشت خلق کرده و ترس و رعب ایجاد می کنند، ددمنشانه افغان ها را سلاخی کرده و به بهانه های واهی تلاشی و سپس به طرز نهایت فجیع به شهادت می رسانند و بر گریه های مظلومان قهقهه سر داده و خود را از هر قتل و جنایت در این کشور بری الذمه (مبرا از بازخواست) می دانند.
در این مدت ۱۷ سال اشغال افغانستان توسط امریکایی ها، فقط الله متعال از دل های پردرد افغانها آگاه است که چه کشیده و چه می کشند، چه ناله ها، چه غم ها، چه مصیبت ها، چه اشک ها و چه زخم ها که متحمل شدند، چه خانه های گلدسته ویران، چه مساجد زیبا نابود و چه مکاتب که با خاک یکسان شدند؛ چه جوان های پرشور که در خاک غلتیدند و به صدها امید پرپر شدند …
و اینک پس از ۱۷ سال کامل هنوز افغان ها از درد اشغال امریکا می نالند، در خون غوطه ورند، اشک شان خشک نگردیده و جنازه های شان روی دست مانده، همان جنازه های که دیشب در اثر بمباران امریکا رخ داده، محافل شادی شان بمباران می شود این یک سخن دیر نیست تازه است فقط چند روز پیش از ختم ۱۷ سال کامل از اشغال امریکا، ای افسوس که این مدعیان حقوق بشر اینگونه بشر را در افغانستان بی پروا قتل عام کرده و به هیچ قانون و تعهد بشری پایبند نیستند در حالیکه از یک طرف پرطمطراق در رسانه ها بزن و بکوب دارند که ما مدعیان بشر و فلان …!؟
سالروز اشغال افغانستان توسط امریکا در حالی تکرار می شود که مردم و قهرمانان با شهامت و ایستاده در سنگرهای مقاومت (مصادف با آن روز) مرکز ولسوالی سیدآباد در ولایت میدان وردک را فتح کرده و افتخار آفریدند که آنها همچنان قوی تر از قبل می توانند در مقابل امریکا و نظام دست نشانده اش مبارزه کنند؛ اما این خوشی فتح چندان دوام نکرد که باز خبری دست به دست شد مبنی بر اینکه تعدادی افغان ها در اثر بمباردمان شهید و زخمی گردیدند. (که به نقل از «صدای امریکا» همین دیشب در نتیجۀ حملۀ هوایی بر ولسوالی “گرده څېړۍ” پکتیا، ده فرد ملکی جان باخته و نزدیک به ۲۰ تن دیگر زخم برداشته اند.)
دستاورد ۱۷ سالهٔ جنگ شکست خوردهٔ امریکایی ها در افغانستان جز ایجاد مشکلات و افزایش معضلات بر افغانها و تباهی زندگی ساده آنها و نیز رسوایی های ننگین به ابرقدرت نمایشی دنیا هیچ چیز دیگر نبوده است؛ بالاخره امریکا با این همه کشت و کشتار و خلق جنایات بر افغان های مظلوم و دادن تلفات هنگفت مالی و نیروی انسانی خود (که به قول روزنامه بریتانیایی گاردین، در جریان جنگ هفده ساله امریکا در افغانستان، حدود ۲۱۷ هزار افغان جان‌ خود را از دست داده اند؛ و پس از حضور نیروهای ناتو به رهبری امریکا در افغانستان در سال ۲۰۰۱ میلادی، شمار کشته‌شدگان این نیروها طی هفده سال به ۳۵۴۶ تن می‌رسد.) دیگر چه چیزی را می خواهد ثابت کند؟
کاش دنیا از حقایق جنگ افغانستان بهتر آگاه می گردید که بدون تردید اگر سطح آگاهی ملت های دنیا و بالخصوص ملت امریکا از جریان این جنگ خانمان سوز، دقیق و درست می بود (در آن صورت) همین لحظه در کشیدن نیروهای اشغالگر دست به کار شده و با استفاده از هر وسیلهٔ ممکن سران کشورهای خود را تحت فشار می گذاشتند تا هر چه سریعتر دست از افغانستان کشیده و این ملت مظلوم افغان را بیش از این رنج و عذاب ندهند؛ اما افسوس که سران اشغالگر با توسل به بعضی رسانه های زرخرید و مطرح با تحریف حقایق، در جهت تسهیل و فراهم آوری اهداف استکباری، نقش اول را در طولانی کردن اشغال و گمراه نمودن افکار عمومی ایفاء می کنند.
به امید شکست خفت بار و ذلیلانهّ ابراستعمار جهان در مُلک مظلومان.