نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
غزل: شفاعت ریحان موږ د نړۍ لمبې د تن په وينو مړې کړې راغلو موږ نمرودي سکروټې ځان باندې سړې کړې راغلو په نۀ ليدو مو د چا حُسن باندې زړۀ بايللی ژوندۍ مو څۀ د لېونۍ ميني کيسې کړې راغلو ځه د بې مرګه زندګۍ نړۍ ته ور پرانېزو د ځوانۍ هيلې مو په […]
غزل: شفاعت ریحان موږ د نړۍ لمبې د تن په وينو مړې کړې راغلو موږ نمرودي سکروټې ځان باندې سړې کړې راغلو
په نۀ ليدو مو د چا حُسن باندې زړۀ بايللی ژوندۍ مو څۀ د لېونۍ ميني کيسې کړې راغلو
ځه د بې مرګه زندګۍ نړۍ ته ور پرانېزو د ځوانۍ هيلې مو په دې تمه ويدې کړې راغلو
څۀ سر سپارلی محبت مو وکړ سپينه ياره! د چا ديدن پسې مو ډکې هدېرې کړې راغلو
د نړيوالو بارودي زهرو وهلي و خو په شهادت مو جنتي خولګۍ خوږې کړې راغلو
ستا له کوثر نه د اوبو د اخيستو په هيله اور ته ډالۍ مو د نازک وجود سينې کړې راغلو
دغه ګناه شوه، شفاعت مو تنها پرېښودلو او دا ثواب شو ور پېرزو مو خاطرې کړې راغلو
این مطلب بدون برچسب(تکونه) می باشد.
دیدگاهها بسته است.