یاد بود از أمیرالمؤمنین امیر قلب ها

نويسنده: عبدالله ابن مبارک احمدزی

وقتی بعد از شکست اشغال شوروی حکومت نجیب تنها ماند و سپس در سال ۱۳۷۱ سقوط کرد،بعضی از سران جهادی بین هم افتادند و بر ضد یکدیگر جهاد اعلان کردند.جنگ های داخلی شهروندان کشور بخصوص کابلیان را آنقدر سراسیمه و تنگ ساخته بود که هر نفر پنجم یک فامیل تکلیف روانی پیدا کرده بود.وقتی أمیرالمؤمنین امارت اسلامی را تأسیس کرد و کابل از دست شر و فساد آزاد شد جامعه را آنچنان آرامی و سکوت فراگرفته بود که حتا مردم احساس نا بلدی میکردند چون با جنگ و بارود آموخته شده بودند.از همین رو طالبان را فرشته های نجات نامیدند.

در قیادت او افغانستان از تجزیه شدن نجات یافت و نظام عدالت اسلامی بعد از قرن ها تمثیل شد.

چند سال قبل در یک کنفرانس یکی از استادان دانشگاه کابل سخنرانی میکرد، هر چند او سابقه چندان خوب نداشت و فکر و عمل اش تحت تأثیر کمونیزم قرار گرفته بود و اما اکنون برای سیکولاریزم دعوت میکرد. به همین خاطر سخنان اش پیرامون فرمانروایی و تطبیق عدالت توجه مخاطبان را چندان به خود جلب نکرد اما وقتی که او گفت:

ملا عمر در قندهار شب فرمان صادر میکرد و تا صبح در نورستان عملی میشد، هر چند آنها مورد انتقاد قرار میگیرند اما عدل شان بی نظیر بود.

سبحان الله!

بار ها دیده ام، اشخاص فاسق، فاجر، منافق و اسلام ستیز نیز آگاهانه یا ناآگاهانه اوصاف أمیرالمؤمنین را بیان کرده اند. وقتی مخالفانش اعتراف به عدل و صداقتش دارند همین امر ثبوت سترگ است.

اینست اپارتمان و قصر با شکوه امیرالمؤمنین ما، تاریخ اسلام همواره شاهد آن بوده است که به دنیا و سلاح و پول هرگز نمی توان اهریمنان دهر را شکست داد، جز به توکل، تقوا و صداقت سیاسی، ضرورت به توضیح نیست اما در تصویر سخنان بسیار وجود دارد که واقعأ چنین چیزی با شخصیت و جایگاه أمیرالمؤمنین! سازگار و مناسب است.

افغان ها بطور مجموع در ممالک عربی از عزت و احترام مخصوصی برخوردار اند (استثنا دارد). علت اساسی این عزت و اکرام همانا قربان کردن یک نظام کامل فقط بخاطر رضای پروردگار و تسلیم نه کردن شیخ اسامه بن لادن رحمه الله به صلیبی ها بود، که اعراب تا اکنون خویش را مدیون آن میدانند.

هنگامیکه در سال ۱۹۲۴ میلادی، خلافت عثمانی توسط مصطفی کمال از بین برده شد، تا بیش از یک قرن دیگر جهان شاهد حاکمیت و حکومت اسلامی نبود. مردم فکر میکردند برای ابد شاید امت اسلامی از حکومت و اقتدار سیاسی محروم شده است اما ملا محمد عمر مجاهد با متانت و شجاعت مخصوص خویش اینرا ثابت ساخت که هستند کسانی که قربانی دهند و جان فشانی کنند. او نمونه درست و یک قرن پیش را دوباره برای امت اسلامی تقدیم کرده و روح امت را نوید بخشید.

ای عمر!

جای بسا شکر و سرفرازیست که تو، تاریخ سربلندی، ایثار، صداقت، جان فشانی و قربانی را از خود بجا ماندی. در قاموس زنده گی ات، چیزی بنام تنازل سیاسی وجود ندارد. همینکه به کارنامه هایت افتخار میکنیم و چیزی برای سر افگنده گی ما وجود نداشته باشد سخن خیلی ها بزرگ است. الله عز و جل ترا رحمت کند. قافلهء ات را به مرداش برساند. آمین.