نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
مولوي سید مطیع الله خلوتي نویسنده واګاه امور سیاسی وجهادی کشور بیایید پرده از حقایق برداریم، دور از تعصبات حق بگوئیم واعتراف کنیم که درحقیقت امارت اسلامی نعمت عظیم خداوندی وکاروان خوبان این امت درکشور بود که هنوز بسیاری از مردم آن را درک نکرده اند، آزمون های دشوار و فراز و نشیب های این […]
مولوي سید مطیع الله خلوتي
نویسنده واګاه امور سیاسی وجهادی کشور
بیایید پرده از حقایق برداریم، دور از تعصبات حق بگوئیم واعتراف کنیم که درحقیقت امارت اسلامی نعمت عظیم خداوندی وکاروان خوبان این امت درکشور بود که هنوز بسیاری از مردم آن را درک نکرده اند، آزمون های دشوار و فراز و نشیب های این دو دهه، بیشتر صدق و صفای رهروان این کاروان را ثابت ساخت وتاریخ نیز شهکاری ها وابتکارات امارت را به خاطره ها سپرده و از آن یک به یک یاد خواهد کرد.
هنوز دیر نشده ومردم خوب به یاد دارند که چهره های مزدور با استفاده از نام جهاد با خون شهدای کشور که در برابر تجاوز شوروی ها شهید شده بودند، بازی کردند و نه تنها آرمان شهدا را به مسخره گرفتند، بلکه عوض اقامه نظام خالص شرعی درکشور، به جان هم افتیدند وجنگ های ذات البینی را آغاز کردند و کشور را با خطر تجزیه وملک الطوایفی محکوم ومردم را هواره و به پریشانی های زیادی روبرو کردند.
جرایم، چپاول، ظلم واستبداد، وحشت و بربریت، میخ کوبی بر سینه ها و رقص مرده حتی هتک حقوق انسانی و جنایات گوناگونی درکشور بی داد می زد، زن و مرد ملت، از نجات نجات گفته و وامعتصما فریاد می کشیدند.
و جای بسی تأسف است که اکنون این جانیان مزدور که شهر کابل را به مخروبه تبدیل کرده بودند به مثل گرگ های لنگ درسفره اشغالگران امریکایی گردهم جمع شده اند و سخن از دست آورد ها و تمدن می زنند!؟
همین بود که کاروان طالبان زیر قیادت امیر فقید امارت اسلامی امیرالمومنین ملا محمد عمرمجاهد رحمه الله از بین مردم بروز کرد وهمه ای ملت از این کاروان، به صدق جان ومال استقبال نمودند ونظام امارت اسلامی در بیشتر از نود و پنج فیصد خاک کشور حاکم گردید امارتی که مجد وعظمت اسلام را به امت الهام کرد ومسلمانان را به یاد خلفای اسلام که اصلا به باد نسیان رفته بود، انداخت.
اگرشهکاری های دوران امارت اسلامی را بنویسیم یک کتاب ضخیم از احتوای آن ناتوان خواهد بود چه رسد که در این فشرده، از آن یادی نمائیم.
اما دراینجا، می خواهیم صرف یکی از شهکاری های امارت اسلامی را فشرده ذکر نمائیم که امارت اسلامی آن را با وجود ظروف ناگوار جنگی وتعذیرات ظالمانه جهانی، انجام داده بود، آن ابتکاری که جهانیان را مبهوت ساخت، آن منع پدیده تباه کن (کشت، قاچاق و پرسس مواد مخدر) بود، چیزی که جهانیان و بشریت را تهدید می کرد، در آن زمان، مخدرات سراسر کشور را آغوشته ساخته بود و محو آن کاری سهل وآسانی نبود.
افغانستان در ردیف دوم کشورهای قرار داشت که کشت، قاچاق و پروسس مواد مخدر درآن ترویج یافته بود ومردم و جهانیان کاملا از جلو گیری آن عاجز بودند، من خوب بیاد دارم [چون درآن زمان مسئول ریاست چهار سیاسی وزارت خارجه امارت اسلامی بودم واین ریاست تعقیب امور کشورهای اروپا وامریکا را بدوش داشت] که جهانیان به ویژه اتحادیه اروپا از ازدیاد مواد مخدر در افغانستان شکوه می نمودند و چنان به فغان رسیده بودند که آن اتحادیه برای محو این پدیده مبلغ ۵۰۰ میلیون دالر امریکایی تخصیص کرده اعلان کرده بود تا به وسیله موسسات ملل متحد از راه های مختلف به مردم کمک شود تا مردم از کشت این بوته مهلک دست بردار شوند، حتی همین اکنون کشور های بسیاری اند که غرض محو مواد مخدر ملیارد ها دالر مصرف می نمایند اما نمی توانند این بوته تباه کن را از کشور های شان قلع وقمع نمایند.
لکن امارت اسلامی بدون دریافت یک افغانی پیسه از کدام کشور خارجی و یا نهاد بین المللی، و با وجود مشکلات و فقر، طی یک فرمان امیرالمومنین جلوی کشت کوکنار و خشخاش را گرفته و احدی در افغانستان بعد از آن فرمان، نه جرئت کشت مخدرات را داشت و نه می تواست مواد مخدر را معامله کند.
دلیل اش این بود چونکه امارت اسلامی از بین ملت و مردم اش تشکیل شده بود وخدمات اش قلب و ذهن مردم را فریفته خود ساخته بود، مردم و ملت همه از جان و دل فرمان می بردند و از فرامین امیر المومنین فقید، مخلصانه اطاعت می نمودند.
تکرار می گویم با وجود فقر وتنگدستی که دامن گیر ملت ومردم ما بود ومشکلات زیاد اقتصادی وجود داشت وحاصلات خشخاش منبع خوب عایداتی برای مردم نیز به شمار می رفت اما امارت اسلامی درسال ۲۰۰۱ میلادی با صدور یک فرمان که در آن کشت، قاچاق وپروسیس مواد مخدر ممنوع قرار داده شد، این بوته مهلک درتمام کشور برچیده و ریشه کن گردید ومردم از کشت آن کاملا دست بردار شدند واز همه بیشتر مایه افتخار اینست که مردم بدون اینکه شکنجه شوند، لت وکوب و یا تعذیب شوند و یا بخاطر از بین بردن کشت آنان، خساره مالی برداشت نمایند، مردم با رضا ورغبت واظهار اطاعت از فرمان امیر گرانقدر شان، از کشت مواد مخدر کاملا دست کشیدند واین بوته تباه کن درآن زمان از کشور عزیز ما افغانستان به کلی قلع وقمع گردید واین ابتکار وافتخار هم نصیب امارت اسلامی شد وفرمان متذکره نیز در جریده رسمی امارت اسلامی نشر شد وکاپی آن ذیلا آورده شده است.
هنوز فراموش نکرده ایم هنگام که این فرمان از رادیو صدای شریعت نشر گردید واستقبال مردم از این فرمان نیز پر رنگ وچشمگیر بود، مغرضان ودشمنان امارت اسلامی از این شهکاری ودست آورد امارت، نگران شدند و دست به تبلیغات زدند که گویا واقعیت امر خلاف آن است که رادیوی شریعت طالبان میگوید یعنی کشت خشخاش کاملا مسدود نشده این تبلیغات طالبان است، همین بود که یک هئیت ملل متحد رسما وارد کشور شد وتحقیقات را از نزدیک آغاز کرد تا بفهمند که درحقیقت کشت مواد مخدر در کشور باصدور یک فرمان خالی مسدود شده یا خیر؟
همان بود که هئیت ملل متحد با صدور یک راپورمفصل درسال ۲۰۰۱ میلادی، به صراحت نوشت که هیئت ملل متحد در افغانستان بیشتر از ۲۰۰۰ قریه را که خود آنان خواسته بودند، سروی کردند ویک بوته خشخاش را دراین دو هزار قریه سروی شده نیافتند وعملا دیدند که امارت اسلامی بدون اعمال کدام فشار و مصارف توانست مواد مخدر را درسراسر کشور ریشه کن نماید وبی بی سی خلاصه راپور متذکره را طی یک چارت ارایه نمود و کاپی چارت یاد شده درپایان نیز نقل شده است.
این نمونه ای از شهکاری های امارت اسلامی در کشور بود که در راستای محو مواد مخدر انجام داده بود، امروز امریکای اشغالگر با متحدین ناتو و شرکای بین المللی اش، کشت مخدرات را در کشور نه تنها بر حالت صفر که قرار داشت، حفظ نکردند، بلکه کشت، پروسیس و قاچاق آن را درکشور از صفر به بالاترین درجه گسترش دادند و حالا افغانستان دراین مورد، ردیف اول را درجهان کسب کرده است.
افغانستان بعد از اشغال اش توسط امریکایی ها وناتو، با تباهی مادی ومعنوی روبرو گردید، اگرکشور ما از یک طرف از اثر بمباران بی رحمانه وقتل های عام توسط امریکایی ها به ویرانه ومخروبه مبدل گردید ومردم را بی امنی،غارت و اختطاف ها، نبودن زمینه تعلیم ومکاتب، یورش های شب هنگام، موجودیت زندان های شخصی وزورمندان تهدید می کند از سوی دیگر این کشور به مرکز بزرگ مواد مخدر نیز تبدیل شده و حیات میلیون ها افغان را به مخاطره انداخته است وبیشتر از ۳ میلیون از هموطنان ما به این بیماری مهلک معتاد گشته اند، بلی همین است از دست آورد های مهم هژده سال اشغال درکشورعزیز ما افغانستان !؟
اکنون عموم مردم و ملت از اعمال ننگین امریکایی ها واداره دست نشانده شان چنان به ستوه آمده اند که هر ریش بلند وعمامه بر سر را به گمان طالب و ناجی خود می دانند و تشنه وار انتظار برگشت دوباره شان را می کشند، دیر نشده ومردم آن زمان (حاکمیت امارت اسلامی) هنوز زنده هستند وکارنامه ها و خدمات مخلصانه امارت اسلامی هنوز بر سر زبان ها موجود وهمه آن را بیاد دارند و از سوی دیگر ملت مظلوم ما نیز تلخی وحشت و مظالم اشغالگران و مزدوران شان را به خوبی تجربه کردند.
امروز ملت مظلوم و رنجیده کشور از همه باند ها، گروه ونهاد ها، نا اومید شده اند، یگانه چشم امید به برگشت دوباره طالبان دوخته اند وعاشقانه قدوم شان را بر دیده های خود می کشند درحالی که نوید فتح نیز فضای کشور را کاملا گوارا ساخته امید است به زودی ان شاء الله نظام شرعی آزاد ومستقل امارت اسلامی به کشور باز گردد و آرمان شهدا، معیوبین، مهاجرین و مجاهدین همه برآورده شود.
و ما ذلک علی الله بعزیز
فرمان امیر المومنین “رحمه الله” درمورد منع کشت خشخاش که در جریده نشر شد وهمچنان چارتی که راپور ملل متحد را خلاصه نشان داده است:
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهها بسته است.